Ζευγάρια 3

(Εκείνη βρίσκεται στην κουζίνα και κάνει δουλειές. Εκείνος μπαίνει χαρούμενος στο σπίτι και κάτι κρατάει στα χέρια του που τα έχει πίσω απ’ την πλάτη του).

Εκείνος: Σου έχω μια έκπληξη.
Εκείνη: Τι είναι;

Εκείνος: Κλείσε τα μάτια (βγάζει από πίσω του τα εισιτήρια και της τα δείχνει). Άνοιξε τα μάτια.
Εκείνη: Τι είναι αυτά;

Εκείνος: Τα εισιτήρια που σου έλεγα. 5 μέρες δικές μας, εσύ κι εγώ σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο στη Ρώμη. Έτσι όπως σου είχα υποσχεθεί.
Εκείνη: Πάνε πολλά χρόνια από τότε που μου το είχες υποσχεθεί.

Εκείνος: Ναι, αλλά το έκανα. Δεν το είχα ξεχάσει.
Εκείνη: Εγώ όμως, ναι.

Εκείνος: Τι θες να πεις;
Εκείνη: Πως δεν ξέρω αν θέλω πια.

Εκείνος: Γιατί;
Εκείνη: Γιατί τα πράγματα έχουν αλλάξει. Και φοβάμαι.

Εκείνος: Τι φοβάσαι;
Εκείνη: Εμάς. Εμένα μόνη μαζί σου κι εσένα μόνο μαζί μου. Τόσα χρόνια τώρα αποφεύγουμε να μένουμε μόνοι μας. Δεν νομίζεις πως κάτι σημαίνει αυτό;

Εκείνος: Σημαίνει πως δεν μας δόθηκε η ευκαιρία ή εμείς δεν την εκμεταλλευτήκαμε. Τώρα μας δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία και θα είναι κρίμα να τη χαραμίσουμε.
Εκείνη: Έχουμε όμως κι εμείς αλλάξει. Δεν είμαστε οι ίδιοι που ήμασταν τότε.

Εκείνος: Γι’ αυτό σου λέω να πάμε να φύγουμε. Γιατί θέλω να ξαναγνωριστούμε. Από την αρχή.
Εκείνη: Δε νομίζεις πως είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο;

Εκείνος: Όχι.
Εκείνη: Και δε φοβάσαι μήπως δεν σου αρέσει αυτό που θα αντικρίσεις;

Εκείνος: Όχι, θέλω να πάρω το ρίσκο. Άφησέ με να σε μάθω ξανά από την αρχή.
Εκείνη: Φοβάμαι.

Εκείνος: Πες μου τι άλλο φοβάσαι και θα γίνω.
Εκείνη: Μην σε απογοητεύσω.

Εκείνος: Όχι περισσότερο απ’ όσο έχω απογοητεύσει εγώ τον εαυτό μου.
Εκείνη: Κι αν έρθει το τέλος;

Εκείνος: Τότε δε θα πούμε ότι δεν προσπαθήσαμε.
Εκείνη: Σου αρέσει αυτό που είσαι όταν είσαι μαζί μου;

Εκείνος: Μου αρέσει αυτό που θα μπορούσα να γίνω. Και θέλω να σε βοηθήσω να γίνεις κι εσύ.

(Εκείνη χαμογελάει κι απομακρύνεται. Σε λίγο επιστρέφει φορώντας τα ρούχα απ’ την εποχή που είχαν πρωτογνωριστεί. Του απλώνει το χέρι για να συστηθεί).
 

Εκείνη: Με λένε Ρόζα. Εσένα;

(Εκείνος σηκώνεται και την αγκαλιάζει. Την σηκώνει στα χέρια του και την πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα).

Ζευγάρια 2

(Νύχτα. Εσωτερικό κρεβατοκάμαρας. Εκείνος την περιμένει να κοιμηθούν. Εκείνη βγαίνει απ’ τον μπάνιο, πηγαίνει κοντά του, γδύνεται και ξαπλώνει. Εκείνος σκύβει να την φιλήσει, εκείνη τον σταματάει).

Εκείνη: Μ’ αγαπάς;
Εκείνος: Ναι.

Εκείνη: Τώρα;
Εκείνος: Ναι.

Εκείνη: Μετά;
Εκείνος: Ναι.

Εκείνη: Αύριο;
Εκείνος: Δε ξέρω.

Εκείνη: Γιατί;
Εκείνος: Γιατί δεν μπορώ να ξέρω. Ποιος ξέρει το αύριο;

Εκείνη: Εγώ. Εγώ το ξέρω. Εγώ ξέρω πως θα σ’ αγαπώ.
Εκείνος: Ούτε εσύ, ούτε κανείς άλλος δεν μπορεί να το ξέρει. Μην είσαι σίγουρη για τίποτα.

Εκείνη: Είμαι. Και θέλω να είσαι κι εσύ. Πες μου.
Εκείνος: Τι θέλεις;

Εκείνη: Θέλω να ξέρω πως θα νιώθεις το ίδιο για μένα κι αύριο κι αργότερα.
Εκείνος: Η αγάπη δεν είναι συμβόλαιο. Τα συναισθήματα δεν είναι χαρτιά που υπογράφουμε. Αλλάζουν, το ίδιο κι εμείς.

Εκείνη: Νομίζω πως δεν είσαι σίγουρος για τα δικά σου.
Εκείνος: Είμαι σίγουρος για το τώρα. Ξέρω πως αυτό που νιώθω τώρα ανταποκρίνεται σε αυτό που βλέπω μπροστά μου, δηλαδή σε σένα. Αν εσύ αργότερα αλλάξεις, μπορεί ν’ αλλάξουν και τα δικά μου συναισθήματα απέναντί σου. Όμως αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να το προβλέψεις, ούτε να το καθορίσεις.

Εκείνη: Εγώ αυτό που ξέρω είναι πως αν κάτι είναι πολύ δυνατό κι αληθινό, τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει μέσα στο χρόνο. Αν αλλάξει, σημαίνει πως δεν ήταν αληθινό ή δεν άξιζε.
Εκείνος: Δεν μπορείς να ορίζεις τα συναισθήματα με όρους αληθινού ή ψεύτικου. Κανείς όταν αισθάνεται κάτι, δεν πιστεύει πως δεν είναι αληθινό. Γιατί την ώρα που το ζει ή το λέει, το πιστεύει και βαθιά μέσα του θα ήθελε να κρατήσει. Σε κανέναν δεν αρέσει όταν τελειώνει κάτι. Όμως, κάποιες φορές αποδεικνυόμαστε πολύ λίγοι μπροστά στον ίδιο μας τον εαυτό, μπροστά στη φύση μας.

Εκείνη: Η φύση ελέγχεται κι ο εαυτός μας μαθαίνεται αν έχουμε τη θέληση να τον αντιμετωπίσουμε.
Εκείνος: Όχι, πιστεύω πως είναι απ’ τα πιο δύσκολα πράγματα στο να κατανοηθούν, πόσο μάλλον ν’ αντιμετωπιστούν και είναι απ’ τα λιγότερο δυνατά να παραμείνουν αναλλοίωτα μες στο χρόνο. Το ίδιο και η αγάπη. Γιατί αν η αγάπη μπορούσε να νικήσει τη φθορά του χρόνου, κανείς δε θα ήταν δυστυχισμένος.

Εκείνη: Η πραγματικά αληθινή αγάπη μπορεί να πάει κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες και να νικήσει το χρόνο ακόμα και το θάνατο.
Εκείνος: Κανείς ποτέ δεν έχει νικήσει το θάνατο.

Εκείνη: Οι άνθρωποι συνεχίζουν ν’ αγαπούν ακόμα κι αν οι αγαπημένοι τους έχουν πεθάνει, ακόμα κι αν τους έχουν χάσει.
Εκείνος: Αυτό που συνεχίζουν ν’ αγαπούν είναι η ανάμνησή τους, το πώς εκείνοι οι άνθρωποι ήταν ή πώς θα ήθελαν αυτοί να τους θυμούνται. Οι νεκροί δεν υπάρχουν ως υπόσταση, αλλά ως μια ανάμνηση που σιγά σιγά φθίνει κι αυτή με τη σειρά της και ξεχνιέται.

Εκείνη: Κάποιους ανθρώπους δεν μπορείς να τους ξεχάσεις.
Εκείνος: Κάποιες φορές όχι, αλλά γενικά οι άνθρωποι έχουν την τάση να ξεχνούν. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο λάθος τους.

Εκείνη: Ό, τι και να συμβεί μεταξύ μας, εμένα μη με ξεχάσεις.
Εκείνος: Δε θα σε ξεχάσω. Κοιμήσου τώρα κι εγώ θα σε κοιτάζω για ν’ αποτυπώνω όλο και περισσότερο τη μορφή σου μέσα μου.

(Εκείνη σβήνει το φως και χαρούμενη βυθίζεται. Εκείνος την κοιτάζει για λίγο μόνο κι ύστερα γυρίζει πλευρό και κοιμάται).

Θεατρικοί διάλογοι ζευγαριών 1

(Νύχτα. Εσωτερικό κρεβατοκάμαρας. Πάνω στο κρεβάτι ένας άντρας και μια γυναίκα καθισμένοι. Εκείνη διαβάζει ένα βιβλίο.)

Εκείνος: Βαριέμαι…

Εκείνη: Μμμμ…

Εκείνος: (την κοιτάζει) Βαριέμαι.

Εκείνη: Και τι θες να κάνουμε;

Εκείνος: Ας σηκωθούμε, ας κάνουμε κάτι.

Εκείνη: ‘Όχι, δε θέλω να κάνω τίποτα.

Εκείνος: Και προτιμάς να καθόμαστε έτσι κοιτώντας το κενό;

Εκείνη: Εγώ δεν κοιτάζω το κενό, διαβάζω. Γιατί δεν διαβάζεις κι εσύ;

Εκείνος: Δεν έχω όρεξη (παύση). Θέλεις να κάνουμε έρωτα;

Εκείνη: ‘Όχι, όχι τώρα.

Εκείνος: Και τότε πότε; Πάνε δυο μήνες…

Εκείνη: Σταμάτα, σου είπα πως δεν έχω όρεξη τώρα!

Εκείνος: Νιώθω ότι απομακρύνεσαι. (παύση). Με θες ακόμα; (εκείνη γυρίζει τη σελίδα στο βιβλίο).
Κοίταξέ με, κοίτα με!

Εκείνη: Τι θες;

Εκείνος: Σε θέλω πίσω. Θέλω εκείνο που είχαμε.

Εκείνη: Εκείνο το είχαμε τότε. Ανήκει στο παρελθόν. Τώρα έχουμε αυτό.

Εκείνος: Κι αν δεν μ’ αρέσει αυτό;

Εκείνη: Πρόβλημά σου.

Εκείνος: Δεν είναι δικό μου πρόβλημα, είναι δικό μας! Πώς μπορεί να μη σε νοιάζει τίποτα;

Εκείνη: Ηρέμησε, γλυκέ μου. Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου.

Εκείνος: Εγώ δεν μπορώ να ζω έτσι.

Εκείνη: Άλλαξέ το, τότε. Έχεις τα κότσια;

Εκείνος (σηκώνεται νευριασμένος): Είσαι ανυπόφορη!

Εκείνη: Μπορεί. Αλλά κι έτσι, δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς εμένα.