Αθήνα.

Γίνομαι η κατακτήτριά της, γίνεται η πανοπλία μου. Όπου κι αν πάω, υπάρχει. Πάντα μέσα μου ή μπροστά μου. Με γυρίζει στο χθες, μου δείχνει εικόνες του αύριο. Τώρα μ' αρέσει να την κοιτάζω. Ακουμπώ πάνω της κι είναι σαν να μην έφυγα ποτέ. Με βοηθά να γίνομαι αυτό που θέλω, όταν είμαι μακριά της. Έτσι με βοηθάει. Ξέροντας ότι υπάρχει μακριά μου, αλλά μέσα μου.

Ό,τι έχω ζήσει, ξεπηδάει εμπρός μου σαν ένα λευκό θέατρο σκιών. Τα πάντα θυμάμαι. Δεν έχω ξεχάσει τίποτα. Είναι όλα εδώ. Κάθε στιγμή ξαναγεννιούνται. Κι έτσι αποκτούν το νόημα που τους πρέπει. Τώρα πια ξέρω πόσο πολύ την αγαπώ. Είναι η άσχημή μου Ωραία. Την πονώ. Την νοσταλγώ. Τη θυμάμαι. Μου λείπει. Με θρέφει. Με πίνει. Με ξεδιψά.

Βρίσκω τον εαυτό μου μακριά της. Μόνο μακριά της. Οι κρυφές γωνιές της που μου αποκαλύπτονται συνέχεια, τα χρώματά της που αν και ξεθωριασμένα, είναι ακόμα ζωντανά, τα φώτα της που δεν σβήνουν ποτέ, ο αέρας της που άλλοτε μ' έπνιγε, τώρα με μεθά, η διαρκής κίνησή της, η σιγαλιά της νύχτας, η παράξενη ηρεμία που πλανάται τις νύχτες στα φωτισμένα σοκάκια της, ο θόρυβός της, η μαγεία της που δεν ξέρω από πού έρχεται αλλά επιμένει να έρχεται κάθε νύχτα, η τόση ομορφιά της κρυμμένη πίσω απ' τη φιλήδονη ασχήμια της. Όλα συνθέτουν την εικόνα μιας πόλης σε ανάγκη.
Μιας πόλης που οδεύει προς ένα τέλος μόνο και μόνο για να ξαναρχίσει να ζει. Μιας πόλης που το τέλος της δεν την τρομάζει. Εκπέμπει σε κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, μπλε, άσπρο ανοιχτό- όλα τα περιέχει.

Είναι μια πόλη σε κίνηση, μια πόλη σε μάχη. Καθημερινά δίνει την μάχη της με μας υπερασπιστές.
Και η ζωή συνεχίζεται. Και οι μέρες περνάνε. Και οι άνθρωποι συνεχίζουν να είναι εδώ, επιμένουν να ζουν, να δημιουργούν, να φαντάζονται, να σοκάρονται, ν' ανακαλύπτουν, ν' αγκαλιάζονται, να γελούν, να χορεύουν, να υπάρχουν σε πείσμα των καιρών.
Τυλιγμένοι. Άλλοι σε ενοχές, άλλοι σε σκέψεις, άλλοι σε όνειρα, άλλοι σε αναμνήσεις, άλλοι σε φαντασιώσεις. Υπάρχουν όμως. Και για πρώτη φορά ίσως κοιτάζονται στα μάτια. Για να ξέρουν πως δεν είναι μόνοι τους.

Πόσο φοβισμένοι είμαστε όλοι μπροστά στην ύπαρξη...